شاکی ز چه گردیم، ز رسوایی تقصیر!؟
ای روح زمین خورده، گنه نیست به تقدیر

شب را به سحر در بر غفلت گذراندی
این خواب ندارد دگر از آینه تعبیر

چشمی که بدان اشک مسیحایی شب نیست
مرگی چه حزین را بنگارد دل تصویر

رستم به غرور آمد و سهراب بشد خاک
تاوان خروشیدن مستانه تحقیر

گامی به سر نفس گذار رو به تعالی
خوش هجرت خود را مینداز به تأخیر

مسعود نصرتی (نوین)




خرید بک لینک